Nie wszyscy, którzy wędrują

. Ta postać pochodzi z linii królów, które są złamane przez Czarnego Pana, Sauron, wiele lat temu. Aragorn pozostał w ukryciu, jako strażnik w dziczy, podczas gdy on czekał na szansę odzyskania tronu, zjednoczeniem wolnych narodów Śródziemia i pokonanie zła w Mordorze.

Dlaczego „nie wszyscy, którzy wędrują”, nie oznacza, co według ciebie oznacza.

Jeśli jest coś, co można powiedzieć o J.R.R. Tolkien może być tak, że reprezentuje jeden z najbardziej znaczących ikonoklastów XX wieku. Brytyjskiego weterana II wojny światowej, który znalazł drogę do filologicznego świata w języku językoznawczym, dziedzictwo Tolkiena na świecie, ponieważ obecnie jest to oszacowane. Utruwał drogę nie tylko do stworzenia nowoczesnej wysokiej fantazji i głębokich światów, które tworzą, ale także dla potencjału współczesnego tworzenia mitów. Tylko czas pokaże, w jaki sposób jego prace mogą być czytane w przyszłych pokoleniach i kulturach oraz jakie znaczenie mogą nosić w długiej historii świata.

Ale w naszej kulturze-kultura szalejąca z komercjalizacją, materializmem, innowacjami w technologii oraz tym, jak niektórzy teologowie i krytycy nazywali (na lepsze lub gorsze) demytologizację-nasze uznanie dla Tolkiena może częściowo napisać nasze pragnienie go znaleźć Jako lustro dla naszego obecnego stanu. Nikt nie cytat, zaczerpnięty z korpusu literatury Śródziemia i ekstrapolowany na koszulkach, naklejkach, nadrukach, szydełkach, nawet. . . ) jest bardziej kwintesencyjny niż ten:

‘Nie wszyscy, którzy wędrują są zagubieni.’

Niektórzy z nas, w tym ja, to podręczniki „Wanderers.„Byłem jednym z całego życia. To nie tak, że nie lubię pudełek. Jestem przez nich zaintrygowany i mogę wejść na chwilę, a nawet docenić to, co robi pudełko. ! . Zbyt długo pozostawanie na miejscu wydaje się tonąć. Podróż wydaje się wolnością.

Tolkien był właśnie takim człowiekiem. Można powiedzieć w języku enneagram, był 4 z wygraną 5-bohemian! Prawdopodobnie jest oczywiste, że jeśli nie można napisać książki, nie wierząc w to, co mówi, nie można napisać eposu ani stworzyć świata, nie odczuwając się własnej konstrukcji wyobraźni. W Władcie Pierścieni i całej Śródziemia widzimy serce Tolkiena, zafascynowane podróżą przed nim i ciekawi, gdzie może go poprowadzić wędrówka. I tak natkniemy się na to jedno zdanie w jego piśmie, które stało się czymś w rodzaju kultowego aksjomatu dla tych, którzy uważają się za niespokojne dusze.

Od lat znam, że cytat należał do większej zwrotki, a jednocześnie część większego korpusu. .

Oto pełna cytat:

Nie wszyscy, którzy wędrują są zagubieni.

Stary, który jest silny, nie zwleka.

Głębokie korzenie nie dociera się do mrozu.

. Nigdy nie świętuje tego rodzaju wędrówki w swojej epickiej literaturze fantasy. Rzeczywiście, często ostrzega przed niebezpieczeństwem wędrówki daleki od wskazówek. Literatura Tolkiena szalona jest tragedie osób, które szukając czegoś, co nie zgodziło się z bogami i dobrocią świata przedhistorycznego, wpadła w sidła, które służyły jedynie dekonstruowaniu samej istoty siebie. Nie ma już jasnego przykładu tego, że Saruman, ale inne historie zawarte w „nieograniczonym” korpusie rutynowo rozmawiają z upadkiem ludzi i elfów, którzy nie mają oczu wykraczających poza ich natychmiastowy zysk.

Wędrowanie może być bezcelowe. I może być ekscytujące. Ale może to również prowadzić-być może częściej niż nie-do umieszczenia, którego nigdy nie zamierzał odejść. W Władcy Pierścieni sam Frodo jest wyraźnie wędrowcą, podobnie jak Aragorn i, prawdopodobnie sam Gandalf. A jednak jasnym przesłaniem podczas wszystkich ich wędrownych podróży jest to, że muszą wędrować z przekonaniami, z celem, z kierunkiem do końca.

Te ostatnie zdania mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia tej zwrotki: Stary, który jest silny, nie zwleka. Głębokie korzenie nie dociera się do mrozu.

Kiedy jedna wędruje, nadal należy być wystarczająco zainteresowany, aby wiedzieć, kiedy kontynuować wędrówkę w określonym kierunku lub kiedy los jest zagrożony. . Może pochodzić z pomocy i polegania na Bogu i drogich przyjaciołach. Może to nastąpić w poszukiwaniu mądrości dla prawdziwej miłości i pragnienia jej w przeciwieństwie do czystego nabycia wiedzy (upadek Sarumana i niezliczonych innych w naszym własnym świecie i historii).

Nie wszyscy, którzy wędrują są zagubieni. To prawda. Ale nie zakładaj, że oznacza to, że jeśli wędrujesz nie zaginiony. Wielu jest. . Czy wędrujesz.

Nie wszyscy, którzy wędrują

Harrison Phinney Wow! Prawdopodobnie najbardziej natychmiastowe dzieło od tych dwóch, których twórczość nadal w jakiś sposób rozszerzają się i krystalizują w kohezję (rzadki wyczyn, biorąc pod uwagę ich szerokość stylu i wpływów).

Pisanie piosenek i struktury tutaj są szczególnie szczelne, a jak zawsze projekt dźwięku jest błogość teksturalna i timbral.

Ostatnia uwaga: może to być najlepsza jeszcze brama do małego, ale bogatego świata Mineral + 3xl-Adjacent Music. Powiedz wszystkim swoim znajomym! Ulubiony utwór: Modlitwa za Kim Cassidy.

Mitch Whole Squad na ten prawdziwy ulubiony utwór: K2 duchowy.

Kaleidoscopecollective

Associate (Midwest Perfi/DC)

Widok na nasz świat oczami Tolkien Nick Bosse

Najnowsze posty

• Faramir, Ranger of Gondor
• Boromir, kapitan Gondoru
• Król Złotej Sali
• Nosiciel pierścienia
• Mało prawdopodobna przyjaźń

ostatnie komentarze

Archiwa

Kategorie

Meta

Nie wszyscy którzy błądzą są zagubieni

“Nie wszystko co jest złotem się błyszczy. Nie wszyscy którzy błądzą są zagubieni. Stary, który jest silny, nie zwleka. . . Światło z cieni będzie się spłynęło. Odnowione będzie łamane ostrze. Znowu bez korony będzie król.”- Władca pierścieni: społeczność ringu

Ten wiersz pobrany z pierwszej trylogii Władcy Pierścieni opisuje tajemnicze, ale rycerskie, Aragorn. . Aragorn pozostał w ukryciu, jako strażnik w dziczy, podczas gdy on czekał na szansę odzyskania tronu, zjednoczeniem wolnych narodów Śródziemia i pokonanie zła w Mordorze.

. . .

Jego rola jako lidera i członka stypendium Ring zmusza Aragorn, aby podjąć kroki w celu odzyskania jego królestwa. Gdy eskortuje Frodo w ich podróż, aby zniszczyć jeden pierścień, widzi zniszczenie, które wywołał Sauron. .

Aragorn jest zachęcany do dążenia do tego, kogo urodził się z pomocą Gandalfa i ponownego powiązania Narsil, miecza, który wcześniej pokonał Saurona. Później przywołuje nieumarłą armię, ratuje miasto Minas Tirith i walczy z siłami Merdera na progu. Wszystko to dało Frodo i Sam czas na zniszczenie pierścienia i uratowanie Śródziemia.

Czy jesteśmy powołani, aby być również przywódcami w prawdziwym życiu? Czy czasami denerwujemy się przyjmowaniem panowania mentora? Jak możemy poradzić sobie z ciężkimi obciążeniami, które należy nosić?

Na studiach często niechętnie zostałem liderem projektów grupowych. Nie chcę prowadzić nieznajomych, którzy mogą mieć wątpliwą etykę pracy. Bycie liderem polega na wykonywaniu większej pracy, a to wymaga ścisłego nastawienia i woli zakończenia. Czasami muszę grać złego faceta i dyscyplinować moich luzujących rówieśników.

To satysfakcjonujące widzenie wyników bycia liderem. Zwykle moi partnerzy zostają przyjaciółmi i otrzymujemy wysokie oceny. Po zakończeniu projektu czuję poczucie ukończenia i ulgi: wspaniałe uczucie.

Czasami bycie liderem może być denerwujące, ale przy pewnym praktyce i przyjaznym wsparciu, wszystko można osiągnąć.