„The Black Phone” to saga wsparcia i odporności ukrytej jako półparanormalny film seryjny. Opinane przez emocjonalne występy na całej planszy i atmosferę, „czarny telefon” ma swoje podstawowe cechy i pozwala jej niuansom przejąć kontrolę. Gore jest drugorzędny w stosunku do historii, a rozwój postaci bierze pierwszy ciąg, ale w żadnym wypadku film nie zaniedbuje dreszczyku emocji. Zamiast tego troszczysz się o Finneya i intensywność umiejętnie wykonanego napięcia filmu, które przyciąga kolana do klatki piersiowej i paznokci do zębów.

Czarny telefon.

Nominowany do Oscar® Ethan Hawke, w najbardziej niepokojącej roli swojej kariery, występuje w nowym thrillerze psychologicznym Blumhouse i reżysera, który przyniósł ci złowrogie i doktora Strange. Finney Shaw, nieśmiały, ale sprytny 13-letni chłopiec, zostaje uprowadzony przez sadystycznego zabójcę (Hawke) i uwięziony w piwnicy, w której nie ma użycia krzyki. . I są martwi, upewniając się, że to, co się z nimi stało.

Horror 2022 1 godz. 43 min iTunes
W rolach głównych Ethan Hawke, Mason Thames, Madeleine McGraw

Powiązany

Załoga filmowa

mi.

O

. . Kiedy odłączony telefon na ścianie zaczyna dzwonić, Finney odkrywa, że ​​słyszy głosy poprzednich ofiar zabójcy. I są martwi, upewniając się, że to, co się z nimi stało.

.

• Średnia 7
• Recenzje 263
• Świeży 216
• Rotten 47

Informacja

Studio Universal Pictures Gatunek Horror wydany 2022 Czas działania 1 godz

. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Oryginalny audio angielski audio i napisy angielski (reklama, Dolby 5.1, AAC, Dolby Atmos, CC), francuski (Kanada) (AAC), hiszpański (Ameryka Łacińska) (AAC)

Dostępność

. Opisy audio (AD) odnoszą się do ścieżki narracji opisującej to, co dzieje się na ekranie, aby zapewnić kontekst dla osób niewidomych lub mają niską wizję.

. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Po raz pierwszy film pozostawił mi drżenie w ciemnych i białych arkuszach łóżka, gdy miałem 13 lat, oglądając slajdów Gore i brutalności w „Sinister Sinister Derrickson”.„Nawet po Rewatch, po 10 latach i dodaniu niezliczonych horrorów do mojego dziennika zegarków, nadal mnie truczy.

Po usłyszeniu o „The Black Phone”, potrójnym spotkaniu z Derricksonem, współautorem Robertem Cargillem i gwiazdą Ethanem Hawke, byłem pełen podekscytowania strachu. . Gdzie „złowrogi” kazało im obrócić się w sieci nieodłącznej dla ich śmierci, „czarny telefon” łączy ofiary z wątkiem kluczowym dla przetrwania.

Na podstawie opowiadania o tej samej nazwie, napisanej przez Joe Hilla, syna Stephena Kinga, „Black Phone”, kronika napięcia o chwytaku, zabójcy dzieci, który porywa nastoletnich chłopców w Broad Wight, nigdy więcej nie można go zobaczyć. Kiedy Finney (Mason Thames) staje się kolejnym niewoli, odbywającą się w piwnicy dźwiękowej, zaczyna odbierać telefony od poprzednich ofiar Grabbera za pośrednictwem odłączonego stacjonarnego stacjonarnego.

Stylistycznie film jest nostalgiczny, przypominający vintage fotografie i erę pasiastego małego koszulka, rozszerzonych dżinsów i Ramones. Ciepłe brązowe i pomarańcze, filmowanie ziarna i filtrowane światło zalewają ekran. Ale to idylliczne przedmieście z lat 70. są zepsute przez horror Derricksona.

Jedyną przerwą spójnej kolorystyki jest wibracja krwi i neon świateł policyjnych. Rozbalowany beton piwnicy jest pomalowany pociągnięciami rdzy i krwi: mural dowodowy przemocy. . .

. Timid Finney i jego odważna siostra Gwen (Madeleine McGraw), po tym, jak zajmowali się wojującymi prześladowcami w szkole nie są wychowywane przez ich obraźliwego ojca alkoholika. „Będę opiekować się tatą”, staje się wzorem dialogu w całym filmie, kiedy Finney zostaje, aby wrócić do domu, podczas gdy jego siostra zostaje z przyjacielem. Syn dba o ojciec i rodzeństwo wzajemnie się nawzajem, dzieci chronią się przed prześladowcami, podczas gdy pracownicy szkoły są nieobecni podczas dorastających bijatyków, Gwen (z jej zdolnościami jasnowidzami) prowadzi dochodzenie policyjne, a wcześniejsze ofiary komunikują się z Finney zabójca. .

Derrickson i Cargill tworzą niuansową, wielowarstwową narrację, która przyjmuje elementy horrorów i wspiera ich w uprzejmej dyskusji na temat cykli nadużyć, traumy i więzi młodzieży. . Jego sztuczne usposobienie unosi się animowane maniery i wysoki głos. Jest niesamowicie dziecinny, podskoczyła do sugestii zachowania regresji wiekowej opartej na urazie i zestawiając wulgaryzmy i dojrzałość dorosłych, z którymi rozmawiają dzieci. Ale Ustawa Zany Harlequin jest ulotna, pozostawiając Finneya na łaskę całkowitej zmiany: husky, głęboki ton głosu i bezlitosne, gwałtowne zachowanie.

. Jego nikczemność jest nieprzewidywalna i niestabilna. Fachowo na palcach dysonansowych linii ożywionej młodości i deprawacji. . Choć wahał się, czy zagrać złoczyńcę, Hawke więcej niż sukces, a emocjonalne dramatyczne aktorstwo, które położyło podwaliny pod jego celebrytę, doskonale przekłada się na rolę przeciwną.

.„Finesse, z jaką Thames i McGraw płynnie równoważą szeroki zakres emocji, jest wyczynem. . Punki w „The Black Phone” są naturalne z tym, jak film scentralizuje młodych nastolatków.

Zarówno Thames, jak i McGraw otrzymują chwile reflektorów i wykorzystują każdą minutę indywidualnej dbałości o shred w każdej emocjonalnej odległości, jaką zapewniał ekran. .

. Opinane przez emocjonalne występy na całej planszy i atmosferę, „czarny telefon” ma swoje podstawowe cechy i pozwala jej niuansom przejąć kontrolę. Gore jest drugorzędny w stosunku do historii, a rozwój postaci bierze pierwszy ciąg, ale w żadnym wypadku film nie zaniedbuje dreszczyku emocji. Zamiast tego troszczysz się o Finneya i intensywność umiejętnie wykonanego napięcia filmu, które przyciąga kolana do klatki piersiowej i paznokci do zębów.

.

Peyton Robinson

Peyton Robinson jest niezależnym pisarzem filmowym z siedzibą w Chicago, IL.